|
||||||||
|
‘Arliston’ is de naam van een Brits indiepopduo uit het Londense, samengesteld uit zanger en multi-instrumentalist Jack Ratcliffe en gitarist en producer George Hasbury. Ze hebben deze week hun debuutalbum “Disappointment Machine” op de markt losgelaten en voorafgaand aan die release werden er ook al drie nummers uit deze plaat op single gelanceerd. Dat waren de songs “Monks Of Lindisfarne”, “Vertical” en de albumopeningstrack “What Did I Think Would Happen” die u op de tweede video bij deze recensie kunt beluisteren. Maar eerst hebben we hier ook de video van de albumtiteltrack “Disappointment Machine” toegevoegd om u een idee te geven van de overheersende sound van de songs op deze plaat. Wat ons het meest opvalt aan het werk van ‘Arliston’ is de speciale baritonstem van frontman Jack Ratcliffe die in de Engelse vakpers vergeleken wordt met die van ‘The National’-leadzanger Matt Berninger en hun muziek wordt ook wel eens vergeleken met folksterren als Damien Rice en ‘Bon Iver’. De algemene teneur van de twaalf intimistische tracks op dit debuutalbum is er één van onderliggende droefheid, kwetsbaarheid en ingetogenheid met soms door merg en been gaande songteksten over verlangen, verlies, teleurstelling en verwarring. Deze nummers werden dan ook in amper twee weken tijd geschreven na een onbeantwoorde liefde ten opzichte van Jack Ratcliffe en de daaropvolgende periode van persoonlijke droefenis. Zonder afbreuk te willen doen aan de hier reeds vermelde tracks willen we toch ook nog enkele andere hoogtepunten uit deze bijzonder aantrekkelijke debuutplaat van ‘Arliston’ benadrukken met de songs “Nests”, het hartverscheurende “Time Lost”, het met een subtiele humoristische tekst gebrachte “Sleep Well Bean” en het ritmische nummer “C.A.T.S”. In het afsluitende nummer “Stay In Brixton” wordt bevestigd dat er na hevige regenbuien altijd weer zonneschijn vanachter de wolken zal stralen. We kunnen tenslotte alleen maar bevestigen dat de gemaakte persvergelijkingen met de stem van Matt Berninger en de sound van ‘The National’ zelden zo treffend konden gemaakt worden als voor deze sfeervolle plaat. “Disappointment Machine is een echte aanrader voor wie eens graag in eenzaamheid wil genieten van het verwerken van liefdesverdriet, maar ook de fans van steengoede muziek komen zeker aan hun trekken met dit album. (valsam)
|